Zoeëlang is ‘t al geleje det vors John beej mich veur de deur sjting. Vandaag is eine beejzóngere daag: ein vergadering mèt ein nieje bezetting van de prinsekemissie! Wao veurhaer vors John en sirremoniemeister Sjoerd zich öm mich bekommerde, hebbe zeej in de tössetied letterlik en figuurlijk ‘t sjtekske euvergedrage aan Geert en Rob. Eff wenne veur idderein aan taofel, maar waal erg vuuel nieje energie en nag belangrieker: óntzettend vuuel zin öm kómmend jaor mèt uch ein fieésje te bouwe!
In ‘t veurjaor heb ich, same mèt uch, tóch nag ein bietje vastelaovend kènne viere. Wao vastelaoveszondig woort aangekleid mèt eine sjieke (op)toch, zien de jeug hoeëghede in mei oetgekómme. Geweldig öm te zeen wie zeej zich hebbe geammuseerd en wie ‘t dörp massaal oetleep veur dees toekóms van ózze vastelaovend. Super sjiek!
Ich wil de ganse tied al maar ‘t is nag neet zoeë wied’ (oet ’t liedje ’33 daag’ van Bram Holla) is eine teks dae mich dök door de kop sjuut en dae ouch waal passend is: ‘t deurt lang, ech lang, veurdet ich mèt mien femielie en kammeräöj mien geheim kèn deile. Gelökkig heb ich in de tössetied eine goje vertrouwenspersoeën gevónge wao ich taegenaan kèn praote. Det sjaelt eie houp kèn ich uch zègge!
In de tössetied regel ich de dinge die nag gedaon mótte waere, maar stiekem is ‘t aaftelle waal begós. Aaftelle nao ein seizoen mèt uch allemaol same en gewoeën wir vastelaovend viere. Ich heb d’r zin in, geej ouch?
‘Want sjepe verwelke en roeëze vergaon, aevel vastelaovend blief altied besjtaon! (De klink van de kroeg, hoondervel)’.